Yakut Gözlü Kraliçe

Deflerin zillerin sesi o kristal gecelerde
Çınlıyor hâlâ sanki sesin elmas avizelerde
Söylenirken adın gizlenen hecelerde
Ben kendimi kaybettim karanlık izbelerde

Gözlerindeki yakutlarda mahpus kaldı şu kalbim
Ben biçare köle oldum sen şevkatli sahibim
Saçlarına dokunmak için neler neler vermedim
Okyanustum eskiden, ben ne oldum demedim
Önce çıktım göklere sonra yağmur oldum indim

Sen beni suçlu buldun saldın karanlıklara
Sen mağrur ben mağdurdum biliyorsun aslında
Yine de razıyım celladım olsun bir tel saçın
Razıyım yeter ki, kalbimde bu sevda baki kalsın

Ey yakut gözlü kraliçe, ey kalbimin sahibi
Ben değilim bu esaretin, bu harîkin müsebbibi
Gözlerime şimşekler çakıp neden beni seçtin sen
Ruhumu kandillerde nasıl yakıp geçtin sen