Yalan Gerçek

Özledim dedi...
Ben de dedim..
Ne büyük yalandı özlediğim
Çoktan bıraktın özlemeyi,
Ne zaman vazgeçtin benden dedi
Düşündüm uzun uzun anımsayamadım...
Hıçkıra hıçkıra ağladım...

Yüzüme baktı seni ağlatan ne dedi
Yalancılığın mı korkaklığın mı ?
Bulamadım...

Korkarsın sen yalnızlıktan dedi
Evet dedim ürkekçe
Yalanlar söyledikçe kendine
Biliyorsun sonunu sen de!

Yürüdüm yavaş yaklaştın cam kenarına
Ne zaman vazgeçtiğimi düşündüm
Yalnızlığını böylesine sindirmiş olan o
Hikayelere, bahanelere doymuş

Bir sigara yaktım
Gözlerimin içine baktı
Bilirdi o beni gönlümün içine daldı

Hakkım yoktu biliyorum hak neydi unuttum
Ne zamandır böylesine bencil oldun dedi?
Her şeyi kendine istersin sen, vermeden sadece...
Çocuk şımarıklığınla tuttursun, tutkuyla istersin
Karşındakini inandırırsın aşkına

Haksızlık ediyorsun seni sevmedim mi ?
Sen kendinden başkasını sevmezsin!
Bana çok kızmışsın!
Hayır kızmadım en başından beri biliyordum
Sen aşkı ne sanırsın alışveriş mi?
Sığ mı sanırsın kalbin gibi
Batağına saplanmışsın!

Sözlerinin boşluğunda süzüldüm ama yüzüm sana dönük
Son kez baktım o güzel gözlerine bu kez kalbim buruk
Aşkının merdivenlerinden düştüm içim öylesine donuk
Bıraktım aramayı gelmeyen sonları biliyorum alevin bana sönük...