Yalnız Kalmak Bazen

Yalnız kalmak
Bazen
Coşkulu bir kalabalıkta
İçten sohbet gibidir
Bütün rollerinizi
Dökersiniz masaya
Hepsiyle konuşursunuz
Sabaha kadar
Yavaş
Yavaşça

Kimini yargılarsınız
Keskince
Kimisine sahip çıkar
Yanında durursunuz
Sarılarak
Gizlice ağlayıp
Bazılarının kararsızlığına kızar
Ben olsaydın diye
Başlarsınız lafa
Masada ki neşeli kızın
Bunca acı anıya
Nasıl da sarıdığını görürsünüz
Deliler gibi
Sımsıkı yaşama tutunuşuna

Bilirsiniz ki
Hepsi sizsinizdir
Değişik ZAMANLAR DA...