Yalnız Kırlangıc
Kaygılı görünüyordu uzaklardan,
Gözleri yabancı oldu yakından.
Ne söylesem olmadı, duymadı hiç
Var gücüyle çırptı kanatlarını.
Yükseldi gökyüzüne ama susuzdu,
O hiç arkasına bakmadan uçtu.
Hep kalanları özlemekten korktu,
Fark etmedi ama o hep yalnız uçtu.
Öğrenmişti o her kanat çırpışta,
Bu dünyanın bir gerçeğini daha.
Dayanmak zordu susuzluğa ama
En zoru yalnızlıktı kırlangıca.
Zavallı hayvanlara dünyayı dar ettik,serçeler,kargalar kaldırımlara iniyor artık. Onları da yaşamak için geçim derdine düşürdük.Bizler kafa olarak yalnızlaştığımız gibi onları da tenhalaştırdık,yalnızlaştırdık. Güzel,anlamlı şiiriniz. Kutlarım duygulu kalemi. Sevgilerimle...