Yalnız Şair

diner ağrılar
diner birlikte huzursuzluğum
belki son bulur
başlamış benle olan umutsuzluğum
paryaların belki en çelimsizi
gelmez elimden bir şey
ram olurum pranga vuranlarıma
hürlük saadet ve tebessüm
nedir
bilmem
bir tok karın işçiliği benimki
anlamam sohbetten
beklemem ilgi
bir yarına uyanabilme umududur benimki
konuşmam konuşamam
benim hislerimin de var mıdır bir önemi
ben terk edilmiş
ben arkadaş nedir bilmez
gördüğüm en modern araç
kalemtıraş
o da ediyor kalemlerimi
acemi berberler gibi
tıraş

ben tutsak şair
korkularına tutulmuş
ben yalnız şair
sevdiklerine yolunmuş
dinsin artık ağrılarım
son bulsun bu
karamsar sancılarım