Yalnızca

da
ben şimdi nasıl telaffuz edeyim, susuluyor -yalnızca-
özlerken insan, bütün yolların sonu yokluğuna çıkınca.

da
ben şimdi nasıl teselli edeyim, kendi kendimi
ellerin,yüzün
gözün, gülüşün... olmayınca
kan ağlayan şu sevdalı yüreğimi.

ki
biliyorum;
sevmeseydim, gitmezdin
gitmeseydin, sevmezdim bunca...

ki
öğrendim;
"sevdiğin kadar sevilirsin..." sözünü
avunmak için uydurdu şair amca.

ha
gitmişsin
ha ölmüşüm,
mühim değil
de
söyle bana
nasıl bir şeysin sen öyle,
her şeyi ters-düz ediyorsun bir anda,
bak işte, beş parmağın beşi de bir artık!
hepsinde sana dokunamıyor olmanın
vermiş olduğu soğuk bir yalnızlık...

hep böylemi sürecek, hayatım boyunca?