Yalnızım

Hayat zorluyor artık beni,

Amaçsız yaşıyorum daha doğrusu sürünüyorum,

Dertlerim bir türlü bitmek bilmiyor,

Gece gündüz demeden ağlıyorum,

İçsem de fayda etmeyecek biliyorum,

Onun için sadece şarkılarla yetiniyorum,

Bazen şarkılar da anlatamıyor beni,

Elimden hiç bir şey gelmiyor çok çaresizim,

Ne gerçek bir dostum var ne de beni seven bir aşkım,

Bazen ölümü düşünüyorum ama her şeyden vazgeçtiğim gibi ondan da vazgeçiyorum,

İnsan dediğin bir kişiyi sevmeli hayatta, öyle daldan dala olmamalı, dürüst olmalı,,

İşte ben de öyle oldum ama yine kaybettim,

Bir vefasızı yıllarca sevdim ama karşılıksızmış geç de olsa anladım,

Sonra yalnızlığımla baş başa kaldım, kaderimmiş deyip kabullendim,

Ama bununla kalmadı bir de hayatın sillesini yedim,

Herkes sanki bana karşı olmuş, beni düşman bellemiş,

Üstüme yıkıyorlar her şeyi, bütün yollarımı kapatıyorlar,

Çıkmazlardayım işte, gözlerim hep eski günleri arıyor,

Belki lise çağımı belki ilkokulu bilmiyorum, ama şundan eminim,

Bu kalp her daim ANKARA diye atıyor...