Yalnızım Bazen Kendime

yalnızım bazen
bazen kalabalık sokaklarda kaybolmuş bir akordiyon sesi gibi
kaybederim kalbimi bedenimde
bazen yalnız yürüdüğüm,
ucuz aşklardan iflasını vermiş bir sahilde
kalabalıkların sesini bastırırım
acılarımı haykırarak kalbimden...

yalnızım bazen
aklımı dinlemekten yorulur yüreğim
arasında kalırım kavgalarının
kim galipse
onun şerefine dolaşır damarlarımda akan kanım
bazen dik gelirse galip seçileceğim paraya saklarım galibiyetlemi
bazenlerde saklanır
zaferlerimin elde bayrak tutanı bile...

yalnızım bazen
bazen akıl hastanesinde köşeye çökmüş
tanımadığı ziyaretçilere
''biliyo musun ben deli değilim
iyiyim ben, iyiyim...''
diyen bir deliden farksız olurum
bazen en sahtekar bir zengin
ve en dürüst bir fakir arasında ki fark olurum...

bazen birikip de işe yaramayan acılarıma yanar her hücrem....
bazen boşyere akmış gözyaşlarımla yeşerir
tekrar yeşerir gövdem...

yalnızım bazen...
dertlerimi bile
yedi kat yerin dibine gömer
ben en üstte yalnızlığımı demler çayını içerim
suyu çıkar kalabalıkların da
soğuk soğuk götürürüm bir yürek dolusu
sonra burnumdan gelir hepsi
gözlerime varamadan...

bazen sensizimdir
bazen sessiz
bazen çaresiz
bazen...
bazen yalnızım ben...
senden çok öte
benden çok çok uzak bir köhne

bazen istanbul
bazen kara bir duldur yüreğim...

nazzee...

bir taksim gecesi sağolsun...