Yalnızım Gel Desem

Her veda, gudümlü bir infilaktı,
Ve en acı veren tarafı, fark etmekti...

Hadsiz hesaplaşmalara duruyorum bu aralar
Ve soruyorum;
İtaatsizliğimin zedeleyen boyutunu.
Kime tutulsam bir sevdiğine gitti,
Oysa sevdiği, daha dün aldatmıştı bir diğer sevdiğiyle.
Birbirlerinden habersiz aynı otobüsü paylaşan
Şoför ve arka koltuk müdavimi her hangi bir insan misali.
Gidilecek harita bile hala tam kestirilememişken
Görüşmeye gerek yok,
Ne de olsa aynı yerde stop edecek motorlar.
Ne de olsa aynı toprak alacak kurtlanmaya en müsait bedenleri...

Yazıklar olsun!
Ağlattıklarınıza değdi mi gidip de aradığınız gözlerde,
Bulmaya mecalinizin kalmadığı sofralar ?
Kusana kadar yiyin!
Kusana kadar sizin!

Yok!
Yalnızlık yok!
Daha fazla sigara var, acı var, daha fazla küfür var.
Bir de ağlarken hıçkırık tutar bazen, o kadar.
Dedim ya yalnızlık yok...

Ojelerini bile ben süreceğim,
Gel...