Yalnızlar Şelalesi

Titrek bir sonbaharda geldin
Kapıma, ellerinde solmuş papatyalar
Susuz bir yaz şimdi, gidiyorsun
Yüreğinde şehrin harabeleri var
Harabeler diyorum hani saçlarımdan
Duvarlarına ağlar ördüğün
O ağlar ki sarmaladı bedenimi senelerim tutsak
Kırıyorsun kelepçelerimi
Yürüyorum anıların dehlizinde ağır aksak




Yalnızlığın diğer adı ölüm
Bilmezsin çünkü kefensizdir
Yürürsün sol yanın boş
Dar tüneller kazarsın ömrüne
Bakarsın hatıralar loş
Seneleri heba edip gidersin
Ellerini özlersin sonra
Hani dokununca çiçekler açan
Hani susuz bir yazın çoraklığında
Çatlamış elleri diyorum
Kurumuş yapraklar serersin ya yoluna
O eller şimdi bitmiş bir aşkın
Yarım kalan sergüzeşti




Bir adı vardı ayrılığın
Takvimlerden koparıp attığın
Zamana prangalar taktığın bir adı
Ben haziran dedim, gölgelerin sustu
Sustu yekpâre zamanda şiirler
Ben haziran dedim güneş küstü güne
Bulutlara saklandı, yağmur boşaldı ellerime
Ellerim diyorum
Hani susuz hani çatlak hani çorak
Şimdi gözlerinle beslenen

yalnızlar şelalesi