Yalnizlar Sessiz Ağlar

Yok olmuş deryaları
Kaybolmuş bir sandalın küreklerinden kalan
Dalgaları bekledim hiç gözümü kırpmadan
Herşeyi yerine koyabilir
Üzerine yıldızları dökebilir
Hiç kolay olmasa bile
Fırtınaları paramparça edebilirdim
Ağlama yüreğim boşver ağlama
Adana üstüme düşer
Ben sana nasıl küserim

Benide unuturlar elbet
Ölümün çekip gittiği bir sabah vakti
Korkularım yalın
Korkularım sade bir dille anlatır senaryoları
Yitik kalmış çocukluğum
Savrulmuş bir gençliğim durur hep kapımda
Beni ben yapan
Çektiğim acılarımdır oysa

Benim dünyamda karanlığın saati yoktur
Öyle bir zamanda şarkıların sesi gelir ki
Yaprakların arasında adalet susar
Bir anda haksızlıklar başlar
Kimseler görmez
Bir türlü kapanmaz sevdaya avuçlarım
Hani hep aşkı ve sevgiyi besleyen
Şairler vardır ya içinde
Gecelerim uykusuz,gecelerim firaridir
Benimde sabahım olmaz
Gönlüme ateş düştüğünde

Bilinmez,belki bende yaşarım sonbaharımı
Ama öyle ya,kalp kalbe karşı ya
İnsan yağmur kokan bir sabaha karşı
Hatırlar ölümün yalnızlığını
her seven isimsiz bir kahramandır
ve insan sevebildiği kadar insandır

Sen bana aldırma
Ağlamak çocuklara
Affetmekse allaha mahsustur
Sende bırakıp git farketmez be gülüm
Ağlamam çocuk değilim
Affedemem allah değilim
Dedim ya sen bana aldırma

Nasıl ki dalgalar
Gelip kayalara çarptığında özür dilemiyorsa
Nasıl ki güneş
Doğup batarken doğadan izin almıyorsa
Bende seni izinsiz seviyorum
ve hiçbir zaman özür dilemiyorum asla

(HAYAT SENLİ BİR YOLCULUK HİKAYESİYDİ,
YOL BİTTİ AMA YOLCULUĞUM HİÇ BİTMEDİ)