Yalnızlar Treni

Boş gitmez bu yalnızlar treni
Ölümü anlatır insana her soluğunda
Kaybetmez asla karanlığını
Ölümü unutup sevgiye tutunsanda

Nice yürekler doldurur loş vagonları
Bir sen yoksun o trende
Kapatır loşda olsa ışık sızan pencereleri
Ölüme tereddüt ettiğinde

Düşündürmez bile neden geldiğini
Düşmüşsündür çıkamazsın artık özgürlüğe
Bitmez acıların tükenmez ızdırabı
Bir kurtulsam şu yerden dediğinde