Yalnızlaştırılmaktan Yana

Kuytularında sevmelerin
İncecik, iki büklüm
İki yanağı kızarık
Bir öpücük ikindisinde
Saklı kalınmış, utandırılmış
Olanca sevdalığıyla
Bırakılmış gecenin insafına
Oturmuş serin gecede
Soğuk kaldırımların kenarında
Terk etmiş kendini
Kalabalık diyarların tükenmez,
İflah olmaz yalnızlığına..

Durulmuş, dili yüreği
Bir o kadar yanmış geçmişi aşktan yana...
Sonsuzlaştırmak istediği her sevda
Soysuzlaştırılmış göz yaşı istilalarıyla...

Aldanışlarına kulplar takmış
Asmış maskelerini
Gülleri solmuş askılarına...

Susmuş yüreği
Susturulmuş!

Ne zaman şaha kalksa
Ayaklansa deli yanları
Çok gecikmeden belirmiş prangalı sürgünler
Ayaklar sürüklenirken akılsızlıkların ardında...

Vazgeçmiş sevmelerden,
Vazgeçirilmiş...

Her bahar sarhoşu rüyasından uyanışta
Güvendiği dağlardan üzerine üzerine
Esmiş fırtına,
Yeşiller yenilmiş kar yağdıkça beyazlara
Yeşiller yenilmiş yaş aktıkça gözlerinden kan kırmızıya...
Terk etmiş kendini, aldatmış hayallerini yalanlarla..

Bu adam ne zaman kendine
Yalnızlıktan kaleler kursa
Aşklar hücum etmiş surlarına
...

Şimdi karanlığı gecenin
Vurdukça kaldırımların suskunluğuna
Adım adım tükendikçe sürgünler
Prangaların inadına
Yalnızlığa dair yepyeni yeminler
Kilitlenir oldu dudağına...

Sonunda hep tek başına
Kendi kendini yiyen sevdalardansa
Razıydı artık
Eski aşkların ıssızlıklarında
Umutlarıyla yaşlanmaya...

Kelkit - 2009