Yalnızlığa Küsmüşüm

Yalnızlık bazen ayaz gibi soğur tenime
Bazende ellerim tutmaz,girmez cebime
Ayaklarım yürümez,gitmez mis kokan sahile
Üşüyorum bırakıp gittin yine ellere
Yalnızlığa küstüm kalakaldım ben yerimde

Sen yalnız değilsin
Bak seni sevenlerin teselliside var teninde
Benim ne tesellim var bu derde
Nede aşkını inkar edecek halim var bu yerde
Yalnızlığa küstüm gidiyorum işte bende öylece

Ömrümüzü sayfalarda çizdiğimiz kalplerle birleştirip
Dudakların sıcaklığına bırakmıştık
Bugün o sıcaklıkdan da yoksun kalmışız
İçerlemişiz halimize
Yalnızlığa küstüm gidiyorum eski yerimize.