Yalnızlığa Mahkum Adam

Yalnızlığa mahkum bir adam
Sevgiyle hiç yüzleşememiş
Acıları doruklarda yaşamış
En kötüleri etrafında toplamış
Kaderindeki iyi satırları silinmiş
Yavaş yavaş mevsimlerin sonuna mı gelmiş?
O yaralı yüzü baharı hiç görmemiş
Bu yalnızlığa mahkum adam öldüğünde
Yıldızlar kamaşmış, ay parlamış
Çiçekler açmış, gökyüzü aydınlanmış.