Yalnızlığa Yumuyorum Gözlerimi

Ne umutlar tüketti bu yürek.
Yakılmış resim misali, külleri uçarcasına tükendi bu beden.
Bunca zaman ne sen dindirebildin kanayan yaramı
Ne de hayallerim..

Susmaktan yoruldum.
Umutlarım ve hayallerim bu bedeni terk edeli beri,
yalnızlığa yumuyorum gözlerimi..
Unutulduğunu anlamaktır insanı adım adım bitiren.
Sevgidir adımları küçültüp , kucağımızda gülümseyen.

Umut ile beklediğin düşlerin,
Simsiyah bir kor gibi giri verir kalbine acımasızca ve hırçın..

Her nota'da adını aradım birtürlü bulamadığım düşlerimin
Soğuk yatağımın, kuytu köşelerinde saklanmış sıcaklığında
aradım tükenen umutlarımı.
Kafamı her yastığa koyuşumda diğerkilerden farksız bir sen daha belirdi
aklımın kıyısında.
Güneşin karanlığı aydınlatması gibi..