Yalnızlığım

dünden kalmadır bu yalnızlığım
körkütük sarhoş,sendeler durur..
zerre ses çıkmaz,kapı duvar
dünden bir çığlıktır bu yalnızlığım...

mevsimler değişir,çiçekler ölür..
yağmurlardan serpilir sesin,toz kokar..
gözlerin geçer bazen, badem rengi bulutlardan
bilmem neden tanıdıktır bu yalnızlığım..

ne kadar bana yakın olduğunu düşünsem
o kadar uzaklaşıyorum kendimden...
adım adım eriyor güneş gökyüzünden
biraz daha tiksiniyorum kaderimden...

yağmurlar da biter gülüm onlar da ölümsüz değil
yüreğimin kıyısında namert işkencesi
dirhem dirhem sıyırır gözlerini benden
vurgun yemiş bir sanıktır bu yalnızlığım...