Yalnızlığım Üşüyordu Bartın Gecelerinde

Aladağ bir başka güzel
Bembeyaz entarisiyle
Ne çok hasretlerim varmış bilemedim
Böğürtlen çalıları da öksüz kalmış
Yıllar öncesi kanayan ellerime...
Günün ağarması,
Patlaması ışığın an meselesi.
Emanet bir odanın soğuk duvarlarında
Kimsesizliğime resim çiziyor cılız nefesim.
Soba çoktan sönmüş
Amasra kömürü yakılıyor buralarda.
Yüreğimde uçuşan alevlerin kızıl dili
Karanlık ve kimsesiz sokaklarda
Sessiz çığlıklarımla uyanık kalıyor.
Oysa her yıldız
Bir yüreğe düşebilme sevdasında
Bartın gecelerinde...
Kar yağıyor,
Yağıyor lapa lapa.
Ömer tepesi nasıldır kimbilir şimdi.
Ne uzaklarda gizlenen
Orman şarkıları,
Ne de dudu kuşlarının çığlığı
Bozmuyor sokakların ölüm sessizliğini.
Gün ağarmakta neredeyse
Gece soğuk,
Gece serseri
Bir o kadar da hızlı hani.
Tir tir titriyor
Üşüyor yalnızlığım Bartın gecelerinde
Ne gariptir ki
Beyaz gelinliği altında Aladağ tepesi
O öksüz, kimsesizliğime benziyor şimdi
Oysa kimseleri yüklemedim kendi ıssızlığıma.
Artık gün ağarmasa da olur
Gökyüzünü işaretledim
Üşüyen yüreğimle...