Yalnızlığımın Gölgesinden Ayrılık

Bu şehrin sokaklarında ne yitirdiysem
Gençliğimden kalma,
Hepsi bir düğüm oldu
Sol yanımda...

Biraz keder,biraz susuş kaldı avuçlarımda
Yüzüme hangi aynayı yaslasam
Bir resim yırtılır
Sen ve ben ayrılığında

Gökyüzü delişmen bir yağmuru bırakır saçlarımın savruluşlarına
Yanar içimin senli düşlerine tutunan rüzgâr
Kuşlar...
Baksana onlarda göçlerine beni almadılar
Yalnızım işte tepeden tırnağa kadar !

Bu sokaklar ayyaş seslerimden
Serzenişlerimden
Sendeleyişlerimden
Sana gelişlerimden tanıdı beni
Kaldırımlara düşen gölgemde hala teninin izleri
Ve hala
Su gibi özlüyorum sesini...

Sırtımı döndüğüm her yolun başında bir bıçak saplanıyor anılarıma
Yüzüm gece gibi kimsesiz bir adımın sonunda
Ne zaman şafak doğsa bu şehre
Ve ne zaman dönsem aşkımın kıblesine
Bir yalnızlık dokunuyor ellerime

Kendimi saklıyorum yarına
Yalnızlığımın yastık altında