Yalnızlığımla Yürüdüm S/onsuzluğa

Eğer bu şiirimle acı duyarsan
acı sözlerini sevgiye eşitledim
tanımasan da
görmesen de rahat ol su akacağı yere varır

sevgi rüzgara savrulursa
sen nefreti öğretme sevgiyi serp uzayan yolllara

bir çelişki varsa
ya senin nefretin çok ağır
yada benim sevgim çok büyük
bir talihsizlık varsa bence benim sana son sözüm olsun

bakın hayvan alemine
hayvanat bahçesi doluyor insan
özgürlüğü ellerinde alınmış mahkumken
insan oğlu onlara bakmak için görmek için neşe sevinçle sevk duyar olurlar

anlayın mahkumun yüreğindekini
duymak acılara gülmek gibi
her yerde her zaman her canlının dünyası biri cehenem iken
ölünce cenneti anlatır belki

bir akşam karanlığında yola serilen beyaz bir yılan uzanmışsa
görünce ürksemde geçtim üzerinden
her yanım acı korku sarsa da şarkımıza k/aldık

nefreti sevgiye s/attım
acıyı gülüşlere bıraktım
sevinci denizlere attım
sonrası bir mavili deniz bir de mavili gökyüzü

görünen umutların toplamında bir tek sen çıkıyorsun
ne düşünsem sen karşımdan görünensin

b/aktım ruhumla gittim gideceğim yere
uçan kuşlar özgürdü uçarken sonsuzluğa gittiler
ben ölmeden uçuyordum senden habersiz diyarlara uçmak

seninle yürürken yalnızlığımla düşe kalka yoruldum
artık b/ıraktım kendimle yürüdüm s/onsuzluğa...
ve yalnızlığımla yürüdüm bunca hasret varken...

07*07*13*Karataş*