Yalnızlığın Annesi
Sana geldim yalnızlığın annesi!
Durgun limanına ıslak düşlerle
Yelkenim siyah ,yelkenim yırtık
Peşimde alabora gemilerle
Sana geldim yalnızlığın annesi...
Dağıt ümitlerimi yakamozlarda
Bil ki, en az senin kadar sessizim
Benim denizim denizim...
Yüzerek geçtim gök kubbeyi
Tadına doyulmaz yağmurlarla
Kumsalında yürüdüm gün boyu
Ve...Duydum matemini nemli yosunların,
Derinlerde adın adımla yazılı
Benim mavi gözlü bebeğim.
Bil ki en az senin kadar sensizim,
Benim denizim denizim...
Uçsuz bucaksız deryalarda
Sandalımı çeken deniz kızısın
Başıma çarpan yalçın kayalarda
Narin ürkek deniz yıldızısın.
Bil ki en az senin kadar bensizim
Ben sana hala ırmaklar gibi aşık,
Bil ki artık ölü bir benizim
Benim denizim denizim
Yalnızlık şiirlerinden sonra bu defa da "Yalnızlığın Annesi" Yalnızlık kaleminizede şiirlerinizede çok yakışıyor güzel işliyorsunuz.Yalnızlık size ve sevdiklerinize yakışmasın, uzak durması dileğiyle... Yine çok güzeldi... Tebrikler...
yalnızlığın annesi...gizli ellerinde şevkat okşamaları...saçlarıma dokunsun...rengini seçemediğim gözlerinden intizarım okunsun...yalnızlığın kızına sür geceyi gündüzler yansın...yalandan kaçan yüreğim en büyük yalanlara kansın...yalnızlığın annesi sesinde büyüteyim içimdeki çocuğu...bir masal anlat yalnızlıkla başlasın yalnızlıkla bitsin...kalabalıklara inat.
Çok güzel bir şiir ve gerçekten farklı bir benzetme "yalnızlığın annesi" tebriklerimle👍