Yalnızlığın Elinden Tuttum

Yalnızlığın elinden tuttum geliyorum,
Bir küçük çocuk gibiydi,
Elini tutsam benim,
Tutmasam da peşimdeydi...

Öptüm mutluluğu yanağından,
Sımsıcak ve umut doluydu.
Hoşçakal desem üzülecek,
Gitmiyorum desem irkilecekti.

Gömdüm bitmeyen sevdayı üzülmüyorum,
Kabir azabı çekiyordu sanki
Dua etsem kabul olmuyor,
Etmesem naralar atarak inliyordu.

Dövdüm kalbimin susmayan sesini,
Korkmuş bebekler gibi ağlıyordu.
Her yanda ağlama sesleri,
Yoksa bu sesler seni mi istiyordu?