Yalnızlığın Hayal Kırıklığı

Sabahları dağların zirvesine gömdüm
Başlarına mezar taşı yaptım yıldızları
Kışa döndürdüm eski yazları
Güze boyadım yenibaharları

Eksik veya tam
Yaşamıştık ne yaşanacaksa
Geriye kalanlardan
Alıp götürülenler fazla olsa da

Hüzünden kırmızı tuğlalar ördüm önüme
Gözyaşlarımdan eylül yağmurları
Kahverengi kattım pembe düşlerime
Gecenin sesleriydi arkadaş yalnızlığıma

Uyuduğumu sanmıştım
Meğer aymışım amansız sancılara
Sarı güller kurutmuştum hayat sayfalarında
Hep olmayacak çiçekleri ekmiştim saksılara
Şu yürek kaç defa faka basmıştı oysa
Asıl kahreden özgürken yaşamaktı zindanı

Macera arıyordum
Derme çatma bir sandalla açıldım,
Okyanusun en azgın dalgalarına
Ve şimdi yalnız ilerliyorum ölümün şafağına