Yalnızlığın Hüznü

.......................................................................Eski dostlarıma;

Geç kalmışların yanındayım
Derin bir yerdeyim
Karanlık ,sisli,önü görülmez bir yoldayım
Aklım beni taşıyamaz
Ben onu kullanamam bir türlü
Kalabalıklarda boğulmuşum
Elimden tutan olmamış
Herkes kendi havasında yürümüş
Kimse dinlememiş derdimi
Yine...
.
.
.
Yalnızım
Yine...
Tek başınayım
Neden?
Niye?
Soramadan kendimi kaybediyorum yine
Bilmediğim bir hüzne bürünüyorum
Belki kışın hüznüdür
Yağmurun, fırtınanın hüznü
Bir martının hüznüdür
Çocuğun hüznüdür;
Elinden gidenin değerini anlayan.
Batan, düzelen tekrar tekrar batanın hüznüdür

Aklıma gelir gibi oluyor her şey
Benim hüznümdür...