Yalnızlığın Kehaneti

Başlıyor yalnızlığın kehaneti,
Dostlarım güvenimle, çekiyor ziyafeti.
Her birinde yüzsüzlük zarafeti,
Bu benim küçük kıyametim.

Görmekten bıktım ihaneti,
Edenlerde yoktu, şeref kıyafeti.
Utanmadan beklerler adaleti,
Kararım yalnızlık, kerâmetim.

Güveniyor olmam esaretim,
Kalmıyor dostluklara cesaretim.
Yüzlerinde çocuk masumiyeti,
Kalplerinde şeytan aşireti.

Düştüğümde yanımda olanlar cennetim,
Bazen görmüyor gözler, yürekte gafletim.
Tepeden tırnağa ruhsuz bir cesedim,
Yaşarken olmadı gayretim,
Kime dost dediysem, oldu felaketim,
Evet bende öldürdüm ama sessizdi cinayetim.
Hep kusursuz dostluklar hayal ettim,
Dostlarımdan geriye kaldı hayaletim.
Dertlerim dilime klarnetim,
Yalnızlık benim kerâmetim.