Yalnızlığın Özlemi

Yüreğimi bir fırtına işgal etti
Dönerken gün geceye.

Düşen o yaprakların sayısı
Dilimde belki bindi.
Ve benim gözlerim gizlice
Korkarak uğultulardan,
Araladı gri bulutlara kapısını,
Ve başladı yağmur çisesi..

Bu akşam üzeri , bir nehir dolaştı yanaklarımda,
Kimi kez dudaklarıma, kondurdu öpücüklerini
Kimi kez ışıltısını gördüm aynada.

Tanır beni fırtına sonrası yağan yağmur,
Ve kesince dilimdeki uğultu sesini
?' iştahlı iştahlı kuruyacaklar.

Yinede anlatacağım tüm bunları
Çünkü anlatacağım yer yağmur dolu.
Ve üflerken kuru yaprakları
Hafif esen rüzgar,
O vakit sevdiğim kadına yürümek istiyorum.

Eline tutuşturacağım tek bir yaprakla
Sarılmak istiyorum
Bulutlar gibi hızlı
Tutsak gibi sevinçle,
Sonra koklamak,
Kapatmak gözlerimizi
Ve bir an kımıldamadan yaprak
Öpmek hasretle dudaklarından.


Yüreğime bastım tenini kadınımın,
Özlemişim, o gözleri,o hüzünlü çiçeğimi.
Çoğu kırmızı renklidir çiçeklerin,
Kimisi eğer boynunu gün batarken,
Kimisi intiharı seçer gece yarısı,
Sevdiğimin rengi yoktur,
Benzetirim ak dağların doruğuna tenini
Benzetirim mehtapta göz kırpan kuşlara yüreğini.

Dönmeliyim şimdi kendime
Bu yılgın istekleri görmezden gelerek,
Yaklaşmalıyım göz penceremin kıyısına,
Başlamışken fırtına beklemeliyim,
Yağacak yağmurun bu en acı, en yoksul,
Gecenin kanadına gizlenen türküsünü..