Yalnızlığın Seni Götürüyor

Yalnızlığın seni götürüyor,
Tabaklar eksiliyor masadan bilmiyorsun.

Bir yelkenli geçiyor uzaklardan,
Denizde anlamsız bir ışıltı.

Yalnızlığın büyüyor,
Sen büyüyorsun beynimde,
Sen büyüyorsun yüreğimde,
Sen büyüdükçe,
yakınlığımız küçülüyor.

Gidiyorsun.......

Seninle uzak yıldızlar gibiyiz.
Gece düşünce,
sen ışık oluyorsun.
Güneşi görünce,
ben geceye dönüyorum.
Sen gidiyorsun....

Özleyince gelmiyorsun.
Sınırsız denizler gibisin,
dalgaların kıyıya vuruyor.

Geldiğinde ise,
ağlara takılıyorum,
Hayatın en kuytu mevsiminde....

Karşılaşamıyoruz gülüm,
Ne baharda ne kışta.

Erken ayrılıklar yaşadık,
Telafisiz geçti ömür.

Bekliyorum bulunduğum yerde,
Dalgalarının kıyıya vurup da durduğu an,
beni hatırla..............