Yalnızlığında Kayboluyorum Ankara

Yalnızlığında kaybolup
Gitmişim uzaklara
Caddelerin sessizliğinde
Yürüyorum
Gidiyorum uzaklara

Dakikalar birbiri ardına
Dalga dalga dolmakta
Düşlerimse birer birer
Dakikalarda kaybolmakta

Alın götürün beni
Yalnızlığın Limanına
Seyredeyim Karadeniz'i
Sinopumu Erfeleğimi

Akşam çıkayım Kıran'a
Bağırayım avazım çıktığı kadar
Bakalsuyu'nda o pus dağlara
Ya da Deren'nin ortasında
Laf atayım Dağlar'a

Gürcüler'de hayvan güderken
Çıkarayım torbamdan azığımı
Akıtayım içine yalnızlığımı
Bir kuru ekmek, bir baş da soğan
İçeyim Kayran'da ıssızlığımı
Bırakın beni düşlerimi güdeyim
Ve öylece öleyim

Yavurambarı'nda perilerle yarenlik edeyim
Tomrukyanı'nda ekinler biçeyim
Bırakın beni yalnızlığımı gömeyim
Hayal gemisinde batarken
Ölümün gelişini seyredeyim

Selbeyi'nde güneşin batışını seyrederken
Paşaköyü'nde rüzgarı damarlarımda hissetsem
Ve sonra Tatlıca Şelaleri'nde yalnızlığın sesini dinlesem
Kaybolsam
Yok olsam o hazin derinlikte

Yine rüyam bitecek
Uyanacağım uykumdan
Ve sonra yine
Ankara denilen koca şehirde
Yapayalnız kalacağım

Ağlayışlar gözlerimde belirirken
Dualar dilimde
Hayal gemisinde süzülüyor
Kalemimse elimde
Defterimle beraber yalnızlığımı bölüşmekte

Yine gün doğacak Ankara'ya
Bense yürüyeceğim Beytepe yolunda
Yalnızlığımsa benimle beraber
Yine isyan, isyan bayrağını çekecek

Bir kuş gökyüzünde özgürce
Bense düşlerimde böylece
Uçmaktayım düşler ülkesine
Sonra bir yunus gibiyim
Dolaşıyorum, uçsuz bucaksız denizlerde
Ve sonra bir kelebek oluyorum kırlarda geziniyorum
Ve ıssız bir çöl ortasında açan bir çiçek oluyorum
Yeşeriyorum rahmet yağmurunun damlaları ile

Dua yağmurunun damlacıklarında
Islanıyor saçlarım ve de şakaklarım
Düş denizinin dalgacıklarında
Yok oluyor yalnızlığım
Hayal çölünün vahacıklarında
Diriliyor umutlarım
Umutlar ki
Dua ateşinin alevinde
Yeniden pişmekte

Bırakın beni rahat öleyim
Ve kapatayım gözlerimi
Ve sonra unutayım şiirimi
Yeniden doğuncaya dek ...