Yalnızlığında Tutsağım Ben
Yanlızlığında eriyen bir mumum ben ,
Eriyen ama sönmeyen . . .
Sönmek istesede bir türlü beceremeyen . .
Her akan damlada daha çok acı çeken ,
Eriyen ama sönmeyen bir mumum ben . !
Yalnızlığında kırılan bir çiçeğim ben,
Kırılan ama solmayan . . .
Yeniden doğrulmak için çabalayan . .
Her ayağa kalkmaya çalıştığında daha çok acı çeken ,
Kırılan ama solmayan bi çiçeğim ben . !
Yalnızlığında kanayan bir yarayım ben ,
Kanayan ama kapanmayan . . .
Akan her damla kanında adının saklı olduğu bir yarayım ben ,
Kanayan ama kapanmayan bir yarayım ben .!
Yalnızlığında kaybolan bir insanım ben ,
Kaybolan ama ölemeyen . . .
Ölmeyi bile beceremeyen aciz bir insanım ben ,
Kaybolupta ölemeyen tek insanım ben ! ! !
belki de insan olmanın erdemi ölümü bilmektir... neyse, deşmeyelim konuyu ama ben ben bu umutsuz dizelere şaşırdım😙
şiir adına tebrikler👍👍
güzeldı..tebrıkler kardeşim