Yalnızlık

Bir karanlık gecede
Öylesine sessiz ve durgun,
Çisil çisil bir yağmur altında
Ve... Öylesine yorgun,
Kül rengi gölgelerle beraber
Ağlamaklı ve solgun
Dokunaklı bir şiir gibi,
Seni geceden süzüyorum.

Önümde uzayan masmavi bir ışık,
Ellerimde kanayan bir yüreksin.
Arkamdan gelen bir ayak sesi
Gözlerimde gözyaşı seli
Ve... Dizlerimde bir firkatsin.
Oysa durup bir köşe başında,
Arnavut taşlı bir kaldırımdan
Gölgemi yüzüyorum.

Katmer katmer açılıyor gökyüzü
Sen, her maviden daha mavi...
Ben, bana mahsus bir yağmurdan,
İçimde sessizce büyüyen,
Hasta yüreğime sığınmış,
Erinmeden asla!
Bu şehri, bir baştan bir başa
Çarşaf gibi büzüyorum.

Artık gelişi tamamdır hüznün!
Yüzünde terkedilmişliğin derin izi
Ve... Kırılgan bir yalnızlığın içinde,
Sadece ben olsam...
Bulutlarla yıkayıp yüzümü,
Seninle bezesem de gündüzümü,
Ben, gene de uykuları
Seninle üzüyorum!