Yalnızlık

Seni merhem ol diye sürdüm bakışlarıma,
sana bakıp tuttum gözbebeğimin yorgunluğundan.
Geçmişim ve geleceğim birdaha kaybolmasınlar diye,
sana bağladım bugünümü varlığının neşesinde.
Yeniden doğmalara alışkan değilim aslında;
daha bu ilk dirilme soluğuydu çabamın
birkaç sessiz defin merasiminin ardından.
Sende okumuşken yeniden umut edebilmeyi,
yine sende unuttum belki sitem
ama asla isyan içinde olmayan hislerimle..
Vurgun olup sadece gözlerin değmişken
sevdanın kaç gözyaşı eder hesabında ruhuma,
sürgün olup gidiyor hatırım zihnimden
aşkın beceriksizliğinin eski intiharlarına.
Hesap sormuyorum artık gelene gidene
neden sevda bu kadar basit olabiliyor diye..
Çünkü en az senin adını bildiğim kadar biliyorum artık,
yalnızlık tanrının kaleminden defterime hediye..