Yalnizlik

Ben yalnızlığı nerden öğrendim dostlar?

Sessiz ve kasvetli evrende
bir başına dönüp duran dünyadan mı?


Ben yalnızlığı nereden öğrendim dostlar?
İnsanların hayat telaşesi içindeki bakışlarından mı?
Göremeyeceğim neredeyse karanlıktan...

Ben yalnızlığı nerden öğrendim dostlar?
Bizi bırakıp gidenlerden mi?
Hergün bize öleceksin dercesine
Her an yok oluşu hatırlatan hayattan mı ?

'Bir yandan yaşarken bir yandan ölüyoruz'
Alimin dediği gibi...

Ben yalnızlığı nerden öğrendim a dostlar...

Mangal yüreğine bir gün bile yaslanamadığım
Sevdiğimden mi?

Gülün rengini unutunca
Çiçeğin kokusunu rüzgar alınca
Müziğin tınısı kaybolunca
Her şeyi unutunca
Arkadaşlar da bırakınca
Öylesine gömülüp kalacağız
Yalnızlıklarımıza
Göçüp gideceğiz bir nefes alamadan
Bu hayattan

Bırakıp giden tren,
Açılıp enginlere
Bembeyaz köpükleri zihnimize kazıyan
Gemiler,
Uçan bir uçağın sesi
Hatırlatır bana beni de..
Vaz geçerim yalnızlıktan

Oturup bir başıma
Kalabalıklaşırım yine
Şiirlerimle..