Yalnızlık

Önce bir deniz kıyısında üşüdü yüreğimiz,
Sonra sureti düştü yüzümüzün Kızılırmak sularına!
Bir akasya ağacına dayayıp alnımızı,
İçimize sığınmış o çocuğa ağlardık!
Ve... Yağmurlarla bir olup çisil çisil yağardık...

Gece, geceler kadar girift!
Ve... Göz bebeklerinde esmer bir derinlik!
Oysa ay ışığı süzülürken kirpiklerinden,
Bir Sivas türküsü yakardı içimizi
Buhurdanlarla buğulanırdık...

Kar yağarken kar beyazı saçlarımıza
Oyuncağı alınmış çocuklar gibiyiz!
Hep ipini koparırdı uçurtmamızın!
Yakardı genzimizi çocukluk zamanlarımız,
Annem ağlardı biz duygulanırdık...

Şimdi boş sayfalara birikir gözyaşlarımız!
Bir yalnızlık şiiri olur, mısra mısra dökülürdük!
Bir çift gözde süzülürdü yaşlarımız!
Ellerimiz kayardı ellerimizden,
Bir hıçkırık susardı kaygılanırdık...