Yalnızlık

O çay karası gözlerine yazdığım şiirler ağlıyor ardından
Gidişine ne sebep oldu da kor bir ateşe attın şiirlerimi
Yalnızlığın kahpe acısını yaşıyorum şimdi
Kalemim kırık
Sayfalarım yırtık
Gidişine ağlıyor bütün dizelerim
ve gelmeyişine bütün şarkılar

Oysa;
Ne güzel hayallerimiz vardı
Kuru soğan ekmek tadında düşlerimiz
Minicik elleriyle yüreğimize dokunan bir umudumuz
Sonu olmayan geceler de
Kayan her yıldız da tutulan dileklerimiz
Yetim kaldı şimdi hepsi
Kahru perişan gidişine ağlamaklı

Şimdi;
İçi boş bir sevdanın hayallerini kuruyorum bir başıma
Issız sokaklar mabedim olmuş
Karanlık köşelerde arıyorum seni
Elleri soğuktan titreyen yetim bir çocuğun
Anne özlemi var içimde
ve sana geliyorum kayan her yıldız da

Keşke;
Ellerimi tutan yalnızlık değil de sen olsaydın
O zaman daha bi başka çarpardı yüreğim
Yalnızlığa hüküm yemez di kalemim
Tarifi acı olmazdı dizelerimin
Yürümezdim yanlızlıkla kolkola
Acıya çıkmazdı yollarım
Gözlerini bulmak istediğim köşe başlarında ölümü beklemezdim...


Son satırlarımı yazıyorum sana
Yalnızlığa hüküm yemiş kalemimle
Yüreğimi bırakıyorum avuçlarına
Ve bende gidiyorum aynı senin gibi
Ardıma bakmadan
Yarım bıraktığın hayalleri yıkarak
ve artık ölümü özlüyorum
Yaşamak isterken seni delicesine......