Yalnızlık
ey yangın yerlerini mesken eylemiş gönlüm.
daha yetmez mi düşkırıklıkların aglamaların.
hani sen herşeye katlanırdın da ne oldu şimdi
bu umutsuzluk niye.
en umutsuz anlarda parlak güneş dogardı hani.
çaglayan irmaklara yansırdı pırıl pırıl hani.
olmuyor degil mi.ne kadar seversen sev sevilen anlamıyor.
o zaman neye yarar günesin dogması,
varsın karanlıgımızı dost bilelim yalnızlıgımıza.
sevilen, özlenen dönmez dönemez.
bekleme boşuna...
Yürek boşken böyle haykırıyor işte insan, ama ya o yürek doluyken, dopdolu oluyor ve hiç aklına bile gelmiyor bir gün yalnızlıklar içinde kalacağı.
Kaybetmeden kazanılanın değeri bilinmiyor işte, kaybettikten sonra da geri dönülmüyor çoğu kez. Ama bir de yeniden kazanılırsa kaybedilenler, işte onun tadı bambaşka oluyor ve kaybetmemek için çok ama çok emek veriliyor.
Hani gençlik aşkları nisan yağmurları gibidir ya, gelip geçiyorlar işte. Ama ya yeniden kazanılan kaybedilirse, işte o zaman saçlar ağarıyor iyice, dizler tutmuyor, gözler çokça nemli ve dudaklar gülümserken yürek hep titriyor, titriyor işte.
Yüreğine sağlık sevgili şair.
Yoksun, Yoksun her zamanki gibi, Gün ışığı aralarken ufku, Kuşlar bile duadayken, Yoksun, Olmayacaksın da, Olsan da ne olur artık, olmasan da.