Yalnızlık

anlamlı renklerin boyası
tablomuza düşmeden
eziyetini sıyırabilmiş derviş
dalmakta adsız sokaklarda yalan yalnızlık

akşam hüzünlerinde yüreğim
dudaklarımda dökülen
ezgiler uçtu gitti
çalmakta notaya dolan yalnızlık

yelinde patlamış uçuk
dayanma gücünü zora sokan
yüreğim çilesini sarmakta
dolmakta gönüle kalan yalnızlık

umarsızca sığınağına çekilişin
ağarttığın saçlarımın ucunda
dökülüp gidiyor zaman
solmakta rengin yalan yalnızlık

dağlarına umut gelmiş
yeşermiş tazeliğinde cemre
kırılıyor ayazın acısında
yolmakta geleceğini salan yalnızlık

kim tutar düştüğümde
bomboş ellerimden
bittiğimin resmidir saldım kendimi
salmakta kendini alan yalnızlık

merhem olmayacaksa yarasına
girmeyin ne olur arasına
bürünmüşken karasına
gülmekte seyrine nalan yalnızlık

180809denizli