Yalnızlık
Her akşam vakti
Karanlığın düştüğü yerde
Hüzünlerle bezeli
Korkulu,tutkulu ürkek
Bir sevda yolar saçımı...
Ela gözlerinden taşan
Bir karadeniz meltemiyle
Uzak iklimlerden,
O buğulu sesin gelir...
Ve...gözlerimden
Çisil çisil yağmurlar
Gökyüzüne yükselir.
Bir vakit gelir
Zemheri yüzlü
Bir gecede
Sessizce usulca
Bir çocuk ölür...
Her akşam vakti
İçimde
Bir mahzun annenin
Güvercin sesine
Üveyikler üşüşür.
Sen bilmezsin. bilemezsin...
Sivas üşür...
sivas hiç bir zaman
Merhum MUHSİN YAZICIOĞLU,
nu kaybettiği kadar üşümemiştir sanırım.
taktire şayan dizelerdi hürmetler şair dost
emeğin değer görsün
çok güzeldi abim
yüreğine sağlık
👍👍👍👍👍👍
ben bilirim...Ankara'da üşür...
Beni de üşüttünüz hemşehrim. Özellikle yalnızlıkla birleşince, Sivas'ın soğuğu dondurmaz;yakar,kavurur.
"Bir mahzun annenin Güvercin sesine Üveyikler üşüşür" Dizeleri çok etkileyici.
Kutluyorum.
sözcükler özenle seçilmiş ve şiir olmuş.tebriklerimle...