Yalnızlık

Bir yalnız dünyadayım, bir ıssız zamandayım.
Tenha bir hücrede, zamansız zamanlardayım...

Çevrili bir gurbetteyim, yorgunum yalnızım.
Böyleymiş benim kaderim, buymuş alın yazım.

Ne hayat ne ümit, artık her şeyden geçmişim.
El âlem huzuru, ben hep çileyi seçmişim.

Hasretim hiç dinmedi Sivas şafaklarına,
Ah... Bir gitsem, çocukluğumun sokaklarına...

Sonu gelmez bir hicrana düştüm üşüyorum.
Gel tut elimden, ben çok yalnızım düşüyorum.

Hep zemheri, hem zemheri Maltalarda anne!
Git ve gel... Gençliğim bitti, Voltalarda anne!

Senelerdir görmedim yemyeşil ağaçları
Gözümün önünden gitmiyor darağaçları...

Bir damla gözyaşı sızsa boynundan sehpanın,
Bir kardelen üşür hep, mor şafağında sevdanın...

Ah... Ben, şu bulanık seherlerde neler gördüm!
Ateşe düşen gül gibi pervaneler gördüm.

Nadan sesi sustu siyah beyaz şarkıların,
Söndü şafak, sustu şiir, adı yok korkuların!