Yalnızlık
Işıl ışıl bir ay misali
Sulara düşse o gül yüzün,
Ve... Ben sadece seninle dolsam.
O Kömür karası gözlerine
Bakmaya kıyamazken
Sen utangaç ve masum,
Beyaz yakalı bir çocuk olsan.
Sonra sen, hep sen
Sadece sana benzesen!
Şavkını kıskanıp Zühre'nin,
Nisanlara gücensen.
Çisil çisil gecelerde,
Yağmurları küstürsen.
Süzülsen sarışın bir huzmeden
Her hüzün avuçlarında büyüse!
Bir yürek buruntusu pişmanlıkların
Ve... Karıncalar,
Yuva yapsa gözlerine...
Ben de senin ardın sıra,
Hislerimi yazsam çalakalem,
Ve... Ağlasam Kerem misali.
Mecnun'dan arta kalmış!
Hüzün bulutuyuz bir kanlı şafakta
Ah... O Kays ne kadar uykusuz,
Ve... Kaç Leyla'dır ayakta!
Şimdi,
Orada üzgün bir çocuk üşür
Ve... Senli bir tren kalkar içimden,
Mavisi olmayan bulutlara
Şimdi bir eşikte oturup,
Tütün bassam yaralarıma
Bir kırk ikindi vaktinden
Çalıp hıçkırıklarını annemin,
Meze yapsam ağrılarıma...
bütünüyle dokunaklı ve ince bir şiirdi,özellikle finali...
tebrikler,sevgiler..
bütünüyle dolu dolu bir şiir duygu yoğunluğuyla yazılmış...yüreğinize sağlık...............