Yalnızlık

Artık sus, artık git ve arama beni,
Gölgeme o mahzun gölgeni bırak!
Yolup saçlarımı rüzgârlara inat,
Gözlerime ıslak gözlerini bırak.

Seni bende öldüren o hazanlarla,
Gittiğin mevsime yakışır o gül yüzün.
Yanağında iplik iplik yağmurlarla,
Üst üste gece, hüzün üstüne hüzün.

Her gece bir çocuk, yamalı sesiyle
Siyah gözlerini saklar avuçlarımda.
Süzülür ay ışığında huzmelerin,
Bir kibrit alevi parmak uçlarımda

İçimde sonu gelmez bir yalnızlık var
Münzevi bir boşluk kadar dopdolu.
Sokağımda çıkmazların korkusu var
O şehir ki, bomboş ve seninle dolu.