Yalnızlık Baladları

en az gözlerin kadar derin
siperlerim var benim
korkarım çıkamam içinden
ölsem ölünmez bir harp bu
dönsem dönülmez bilirim

mayın tarlalarım var
henüz kimsenin girmeye cesaret edemediği
tel örgülerim var
geçemezsin
incitir kalbini

duvarlarım var
aşamazsın

kapalı tüm kapılarım
evde yokum
giremezsin

denizsiz gemilerim
güneşsiz bir gökyüzüm var
rüzgarım yok
rotam yok...

sakın gelme
kıskanır yalnızlığım
olmayan denizlerimde
dinmeyen fırtınalarım yutar beni
boğulur
ölürüm

göresi olmayan gözlerim
duyası olmayan kulaklarım var üstelik
daima yorgun bedenim...
bir de atmaya meyilsiz şu kalbim

çalışma var
bana giden tüm yollarda
kimsesizim
sessizim

ağzı var dili yok biriyim ben
sakın gelme diyorum
sevme beni
kıskanır yalnızlığım
sessizliğimde boğulur
ölürsün