Yalnızlık Bize Göre Değil
Güneş doğup etraf aydınlanınca,
Dünyaya inip,
İnsanlara karışıyorum.
Bir hengame,
Bir koşuşturma başlıyor,
Zamanın nasıl geçtiğini anlayamıyorum.
Güneş batıp,akşam olunca,
Gizli bir el beni alıp,
Uzayın boşluklarına götürüyor,
Gecenin gizemi başlıyor,
Kendimle baş başa kalıyorum.
O zaman içimi bir korku alıyor,
Yalnızlğı daha iyi anlıyorum.
Gece hiç olmasın,
Karanlıktan korkuyorum.
Güneşin kasveti,
İnsanların sıcaklığı,
Birlik ve beraberliğin kuvveti,
Hiç bitmesin.
Yalnızlık bana göre değil,
Yalnızlık insanlara göre değil,
Gecenin karanlığından kaçıp,
Güneşin sıcaklığına sığınalım,
Gündüzün aydınlığı,
Hiç bitmesin.
Arzu Hanım,teşekkürler yorumunuz için,benimkisi gecenin karanlığından,gündüzün aydınlığına doğru bir kaçış olsa gerek.
yalnızlık insana özgü değil ; size katılıyorum ama ben kendinizle baş başa kalmayıda yalnızlık olarak görmediğim için bazen geceleri de seviyorum ...
çok içten duygular ; tebrikler şiire 😙