Yalnızlık Çivi Gibiydi

Bu mevsim yapraklarım
Hışım bir rüzgarda döküldü
Yalnızlık çivi gibiydi yüreğimde
Gözlerini vurdum söküldü


Senelerce taş duvar oldum
Yönsüz esen rüzgar oldum
Senle yeşeren bahar oldum
Öncesi duman ve küldü


Kaç mevsim eylül kanadım
Kaç gökte yorgundu kanadım
Sözlerinde geçince adım
Güneş yanıma sokuldu