Yalnızlık Çok Zordur

Yalnızlık, bir acı şerbet gibidir,
İçen bilir tadını, içmeyen ne bilsin.
Ne arayanı olur, ne de soranı,
İçen bilir tadını, içmeyen ne bilsin.

Bir köşede kalır, unutulur gider,
Sarılır şişelere, kendinden geçer,
Elinde sigara, içki, durmadan içer,
İçen bilir tadını, içmeyen ne bilsin.

Yıllar geçtikçe onu, arayan olmaz,
Eski günlerdeki gibi, evi hiç dolmaz,
Bir gün, dahi kimse, hatırını sormaz,
İçen bilir tadını, içmeyen ne bilsin.

Kapanır evine, hiç bir yere çıkamaz,
Kaybolur, sokaklarda, yolunu bulamaz,
İştahı hep kapalıdır,bir şeyden tat almaz,
İçen bilir tadını, içmeyen ne bilsin.

Zamanla, yalnızlık, insanı hep sıkar,
İnsanoğlu,bu hayattan inanın çok bıkar,
En yakın dostlarını, hep yanında arar,
İçen bilir tadını, içmeyen ne bilsin.