Yalnızlık Gerçeğim

doğru s/öze...
görünen köze..
duran öküzün bakışı yakar
sabırın kerametinden

alçalan suya aşağlık onura
yaşayan gerçekliğe dursan
içimde yeşeren yaprak kurudu

ne duan kabul olur
nede yağmur yeşertir baharımı
yolun açık olsun gözüm

sen artık umuda adım adım düşersin ecelinde...
ben yaşarken yokluğuna y/anardım
sensiz ölümlerde..

şimdi seninle bir yol kavşağındayım
sen atlı süvari kuşanmış yoluna durdun
bense yayan piyade askeri gibi dağıma dayandım
yollar uzadıkça uzadı

şeref duvarları bir bir yıkıldı
dağ yamaçlarında rüzgarla savruldu
onur yalnızlığa
yalnızlık gerçeğim oldu
dünyamın acı gerçeği

görünen masaldan ötesi yaşam gerçeği
karanlığın içinde ışıklı yarınlar saçarsın
gün batımına düşen gözyaşları göle döndü
artık azimli yüreklerin yenilmez bil !

düşersen toprağa ahın tutsun sulara
yağmurlar sele dönsün yurdumun
üzerine bereketli topraklar da filizlenir
yeni doğum sancıları

01 05 12 Karataş