Yalnızlık Gülleri

Bir gece ansızın, duyarsız kalıp tüm hatıralara,
Sırtını dönüp gidişin, çıkmıyor aklımdan.
Ölümüne severken, kendi halinde bu yorgun adamı,
Böyle nedensiz vuruşun, olmasa da,
Sessiz sedasız, gidişin yıkıyor beni...

Senden öncesi olmayan,
Sevgiden noksan bu adamın, ellerini ısıtıp,
Dökerken yüreğine, nihayetsiz aşkın küllerini,
Ayrılığa meyil, ölüme gözünü karartıp,
Yoksulun bağrına dikerken, şu yalnızlık güllerini,
Terk edip gidişin değilse de,
Belki...
Bu muannit, suskunluğun yakıyor beni...

Sensiz gecelerim var şimdi, kömür karanlık,
Gecelerim var ayaz, gecelerim var nice hıçkırık...
Bir yalnızlığım hatırımda şimdi, birde sen...
Her gece, Boncuk boncuk,
Sererim yanaklarıma göz yaşlarımı,
Donacağını bile bile ayrılığın kuru ayazında...
Oysa ki...
sevdalı yüreğimize işlemez, kurşunlar kırılırken,
Bir ayrılık yerin dibine, çivi gibi çakıyor beni...

______________yorgunkalem...