Yalnızlık Nakaratı

aşk ile başlarmış şiir
sen nakaratında cümle alem
altın lal kehribar
bezenince yapraklar
kutsanmış ne varsa çatlar
ahlak/sızlaşır ince ince

gider ağırına
kenti terk eder şairler
alnının şakağına
bir mısrada bin bela okuyarak
çeker gider
bakmadan ardına

şiirler kente dağılır
her yüz duvar
kaldırımlar
devrik
caddeler
esrik
bir türkü yayılır
lirik
şiirler sallanır
boş sokaklar
bir baş
kenti kentine yoldaş
daldan dala dalga geçen serçeler
makamsız
bir parça yem telaşında hayat
ölüm yaşamdan ser çeler

duymaz sevgili
dalgın dargın geçer
kendine
söylenerek
bam telini öpe tüküre sövgülerin

dalgalanır yüzü ıslak kaldırımda
siyah saçlarında hüzün
canhıraş çığlıklarında sevda ve kavga
elinde ne varsa saçılmış toprağa
ardı sır
hayal bulanır



bu kentte nice sessiz hıçkırık duydum ben
ne zaman şen kahkahalara yeltensem
bir el sus olur dudağıma

oysa gözlerinde ışıl ışıl yanan
yıldızları toplayacağını sanan
afacan
içimde hala
ilk öptüğüm komşu kızın
ne yüzü ne adı
dudaklarının dudağımda kalan tadı
ilk ve son öpüş ki
acemi
ve aşkın üstadı

büyür her şey
büyür insan
küçücük bir ana sığan tüm evren
ırar gider söner gider büyür gider gözlerinde

bir bir silinir haylaz düşe sığmaz umutların
görünmez bir el tarafından
abc öğrendiğin kara tahtadan
silinir tüm yaramaz düşlerinin listesi
büyüme ertesi
ölür masal perileri
iyilerin silsilesi

hayallere inanan o afacanın
esemesi okunmaz
hep kazanır olur kötüler
çıkar insanlıktan
çıkarda
ya bir kadın olur ya adam
kelebekten tırtıla evriltir zaman
çirkinliğini gizleyen yüzüne baktıkça aynalarda
hatırlanamayan
mişli yitik zaman düşlerine sırt döner
zindan karası bir boşluktur beyninde
her an


işte o zaman
seni düşünürüm
terk edemediğim şehir
yazamadığım şiir
haylaz ilk öpüş gibi
ulaşılamaz
hiç dokunamadığım
hep bende kalan
can
ey uzak
canan
ayrılıkla biter tüm aşklar
yalnızlık nakaratında cümle anlam

/uzaklara yazılan her şiir mecburen ayrılığın dilindendir
uzaklardan yazılan her şiir mecburen ayrılığın ilindendir./