Yalnızlık Oteli Ve Yazılmamış Mektuplar

sana da anlatabilirdim bütün olanları. bunu istemedim .
içimden gelmedi .
bir çığlık duydum sanki uzak ve derinlerden. bir mahşer günü gibiydi ortalık.
gözlerim yalnızca seni arıyordu. tutuşuyordu mısralar.
bi yerlerde bi şarkı söyleniyordu kırılgan, bungun. işte sen tam orada duruyordun
ya da bir silüetin canlanıyordu gözümde .
bilmemek özgürlüğüne sığınıyorum rabbim.
bu yükü kimse bilmiyor benden başka. taşıyabilir miyim bunu ?
ayaklarımın kırık kemiklerinden
ve gözlerimin yorgunluğundan anlamalısın bunu.
sen ki hep masallara konuk oluyordun . yüreğim kuş gibi çırpınıyordu bir masal olmaya.
hüzün, bir bahar gibi çöküyordu kutsallığımıza.
ben hiç bir dilde konuşamıyordum artık .
hangi kelimeyi söylesem yığılıveriyordu oracıkta,taşıyamıyordu
ve biz çarçabuk unutmuş gibi yapmalıydık her şeyi .
nasıl gülmeler bulunmalıydı yüzümüzde bilmiyorum
fakat gizlemeliydik bunu herkesten.
herkesten koparak biraz, giderek uzaklaşarak yani .
bir gün bir dönüş olur mu dersin
ve bunu kim bilebilir ?
rabbin ayetlerini nasıl bükebilir bir insanoğlu?
bütün gizem burada gizliydi bence. ancak çözemiyordum.
okuyamıyordum kendimi .
benim kitabım sensin , bütün ayetler aşkla gizlenmişti.
hiç bir kitabı okuyamadım, hiç bir alfabeyi öğrenemedim.
dupduru bir su gibi akıyordum bütün bu pisliğin içinden. kirlenerek zamanla ve kirlenerek gitgide.
bütün safiyetlerimiz kayboluyordu ve zaafiyetlerimiz içinde çırpınıp duruyorduk.
gözlerin geldi birden aklıma.
sözler..
seni nasıl da sıradan taşıyorlar gün ışığına.
bunu engelleyememek kahrediyor beni ,
sürüklüyor bir kendini başıboş bırakmışlığa.
çünkü severken ve güzelliği söylerken
güçlü olamıyor sözler
çirkinliği ve nefreti dile dökerken
söylendiği kadar.
iyiliğin ve güzelliğin hislerle desteklenmesi gerek.
oysa uzaktasın. bunu nasıl yapabilirim ki ?
sana geceleri gönderebilirim yalnızlığın ve gözyaşların için.
oysa sen apaçık bir ışıksın, sevmezsin karanlığı.
neden anlatıyorum, kime anlatıyorum bunları?
sana mı , kendime mi ?
ne önemi var?
bu bir savaş
ve kazanan da kaybeden de ben olacağım ne tuhaf.
durup kendimi izlediğim zamanlar biriktiriyorum ve sen
sadece bir ayna oluyorsun bu zamanlarda.
tut beni, kurtar.
bütünüyle bir katliam bu . kendi kendini tahrip .
tut beni yoksa
kapanıyor gönlüm , şiir yağacak .