Yalnızlık Oyunu-2

Bir beden, ruh buldu,
Hayat anlamlı oldu.
Yalnızlık bir acıydı,
Acı hüzündü,
Hüzün yıldızsız gökyüzü,
Yıldız anlamsız nesne,
Nesne bir bedendi,
Ruh geldi,
Ve beden dirildi,
Kevserden, abu hayat içti,
Çünkü beden birini sevdi.
Bir yalnızlık oyunuydu bu,
Belli değildi ne başı, ne sonu,
Bir beden oyuncusuydu,
Beden birini sevdi,
Oyun bozuldu.
Oyun,
Oyu,
Oy,
O.
.
.