Yalnızlık Pahasına Ayrılık Kadar Ucuz

Hesap sormadım düşlerine.
En sonu sanal sanrılar değil mi?
Rüyasında yaşarken bir yıl kadar uzun,
Açınca gözlerini dokuz saniye kadar kısa.
Şimdi kalbinin uzağında olmak mı? Kader.
Kaydım demek usulca bir yıldızmışçasına yüreğinden.
Bir dilek tut şimdi.
İçinde ben olmayan.
Tutsun dilin sözünü, sayıklama adımı. Sakın!!!
En derinine göm mısraların, görme sen, kaleminden sızan acıyı,
Rahat uyu koynunda rüyaların,
Mavi bir düş gör , içinin boşluğuna bakan.
İnadını yürüt hoyratça savur yüreğini.
Şarkısını bitir anıların son dansının.
Bir masanın boştaki iskemlesine yıkıldın mı,
İlk kez? Şimdi bildin mi yalnızlık nasıl çalar gülümseyişlerini insanın?
Leylak kokunu yıkadı artık nisan yağmurları akıtan gözlerim,
Dalında hiç o kadar çıplak ve anlamsız durmaz bir insan evladı o an.
İçime yıkıldın parça parça taç yapraklarından,
Nasıl kurudun canımı çeker gibi avuçlarımda.
Maziye dokundun bir zamanın figürü olarak,
İlmek ilmek; yalnızlık pahasına ayrılık kadar ucuz!
?